Python Şart Blokları

Python’da şart blokları, programların belirli koşullara göre farklı davranışlar sergilemesini sağlar. Koşullar doğru olduğunda belirtilen kod bloğu çalıştırılır, aksi halde atlanır. Python’da en yaygın kullanılan şart blokları if ifadesi ve ifadeye ek olarak kullanılan else ve elif ifadeleridir.

if ifadesi, belirli bir koşulu kontrol eder ve koşul doğru olduğunda içerisindeki kod bloğunu çalıştırır. Koşul yanlış olduğunda ise if bloğu atlanır. İşte bir örnek:

x = 5
if x > 0:
print(“x pozitif bir sayıdır.”)

Bu örnekte, x değişkeninin değeri 0’dan büyük olduğu için if bloğu çalıştırılır ve “x pozitif bir sayıdır.” mesajı ekrana yazdırılır.

else ifadesi, bir if ifadesine alternatif olarak kullanılır ve koşulun yanlış olduğu durumda çalıştırılacak kod bloğunu belirtir. Örneğin:

x = -2
if x > 0:
print(“x pozitif bir sayıdır.”)
else:
print(“x negatif veya sıfırdır.”)

Bu örnekte, x değişkeninin değeri 0’dan küçük olduğu için if bloğu atlanır ve else bloğu çalıştırılır. Bu durumda “x negatif veya sıfırdır.” mesajı ekrana yazdırılır.

elif ifadesi ise birden fazla koşulu kontrol etmek için kullanılır. İlk ifade yanlış olduğunda, elif ifadesine geçilir ve koşulu kontrol eder. İşte bir örnek:

x = 0if x > 0:
print(“x pozitif bir sayıdır.”)
elif x < 0:
print(“x negatif bir sayıdır.”)
else:
print(“x sıfırdır.”)

Bu örnekte, x değişkeninin değeri 0 olduğu için if ve elif blokları atlanır ve else bloğu çalıştırılır. Sonuç olarak “x sıfırdır.” mesajı ekrana yazdırılır.

Şart blokları, programların belirli koşullara göre farklı işlemler yapmasını sağlar. Bu sayede programlar daha esnek ve dinamik hale gelir. Şart blokları, programlama dünyasında sıklıkla kullanılan yapılar arasındadır ve programlama becerilerinizi geliştirmek için önemli bir konudur.

Python, diğer bazı programlama dillerinde bulunan “switch case” yapısını doğrudan desteklemez. Bunun yerine, Python’da şart ifadeleri ve if-elif-else ifadesi kullanarak benzer bir işlevselliği elde edebilirsiniz. İşte Python’da switch case yapısının yerine geçebilecek bir yaklaşım:

İf-elif-else İfadesi:

choice = “B”
if choice == “A”:
# “A” seçeneği için yapılacak işlemler
print(“Seçenek A seçildi.”)
elif choice == “B”:
# “B” seçeneği için yapılacak işlemler
print(“Seçenek B seçildi.”)
elif choice == “C”:
# “C” seçeneği için yapılacak işlemler
print(“Seçenek C seçildi.”)
else:
# Geçerli bir seçenek yoksa yapılacak işlemler
print(“Geçerli bir seçenek değil.”)

Bu örnekte, choice değişkeninin değeri kontrol edilir ve her bir durum için ilgili işlemler gerçekleştirilir. Eğer hiçbir durum gerçekleşmezse, else bloğu çalıştırılır.

Sözlük (Dictionary) Kullanımı:

def option_a():
print(“Seçenek A seçildi.”)
def option_b():
print(“Seçenek B seçildi.”)
def option_c():
print(“Seçenek C seçildi.”)
options = {
“A”: option_a,
“B”: option_b,
“C”: option_c
}
choice = “B”
if choice in options:
selected_option = options[choice]
selected_option()
else:
print(“Geçerli bir seçenek değil.”)

Bu örnekte, options adında bir sözlük oluşturulur. Her bir seçenek, ilgili fonksiyonu temsil eden bir anahtar-değer çifti olarak sözlüğe eklenir. Ardından, kullanıcının seçimi kontrol edilir ve ilgili fonksiyon çağrılır. Eğer geçerli bir seçenek yoksa, else bloğu çalıştırılır.

Bu yaklaşımlar, Python’da switch case yapısının yerine geçebilecek alternatiflerdir. İf-elif-else ifadesi ve sözlük kullanımı, farklı durumları kontrol etmek ve işlemleri gerçekleştirmek için esnek bir yapı sunar. Her iki yöntem de programlarınızı istediğiniz şekilde yönlendirmenize olanak tanır.